Domani

Sutri- Anguillara Sabázia. Gewone tijd op en weg. Een paar klimmetjes en slechts 30 kilometer voor de boeg. Als we Sutri uitrijden stuiten we direct op een amfitheater uit de 1e eeuw. Geheel overwoekerd. Zonde maar wellicht zien ze het hier anders. Er staan wel bordjes bij met engelse teksten. Dat het uniek is beseffen ze dus wel. We gaan van de via Roma af om onze weg te vervolgen via het Lago di Braccino. Ook een vulkaanmeer. Dit meer en vooral de omgeving is het vakantiegebied van voornamelijk Romeinen. Van deze tijd ja. Campings, vakantieparken en mooie bungalows. Net als bij ons aan de kust. Om er te komen moeten we eerst nog even flink klimmen. Tussen de hazelnotenboomgaarden door. Ze oogsten de hazelnoten met vreemd uitziende snuffelmachines die enorme stofwolken veroorzaken. Ook daar rijden we doorheen. Om half tien rijden we de provincie Roma binnen en iets later Trevignano Romana. We drinken er thee en eten een italiaanse krentenbol(Joke 7 en ik 6 krenten).Het is er niet echt druk maar heel erg op het tourisme gericht. Eettenten en nog eens eettenten. Er staan ook prachtige palmbomen. Het water in het meer is glashelder. We ronden het meer en komen uit bij Anguillara Sabázia. Een leuk plekje om even bij te komen. Het valt niet mee een leuk hotel te vinden. Veel is reeds gesloten of ziet er niet echt uitnodigend uit. Het seizoen is ook hier voorbij. Misschien nog wel meer.
Uiteindelijk lukt het toch. Aan de rand van het Lago. Prachtig dakterras. Leuk hotel. Ciao ciao.

Dit bericht ontvangt u van een KPN gebruiker.
U kunt niet antwoorden op dit bericht.
U kunt meer informatie vinden op www.kpn.com trefwoord "mms"

Nonni e nipote

Al Pallone- Sutri. Vandaag draait alles om Monte Cimini. Een oude vulkaan waar in de krater een meer is ontstaan. Lago di Vico. Het geheel er omheen is nu een Riserva Naturale. We missen daar een groot deel van. Te stijl voor een fiets en te ver van de route. We draaien er omheen. Via Soriano nel Cimino wat beheerst wordt door een wirwar van steegjes en een enorme burcht naar Vignanello. Daar wordt Joke zowat omver gelopen door een ietwat verwarde jongeling. De enige die er loopt want voor de rest zie je er alleen maar ouderen en nog ouderen. Die bewegen niet veel. Het is een grauwe stad. Via een inmens stijle helling door een poort rijden we Vallerano binnen. Hier zijn de hellingen bijna te stijl en vol verbazing komen we elke keer weer boven. We vallen wel goed op met onze rooie koppen tussen deze grijze en kleurloze huizen. Het gebied hier wordt overheerst door boomgaarden met hazelnoot bomen. Het is naast de wijn een industrie op zich. Voor de nutella, gelato, de croissants, de melk en ga maar door. De natuur is prachtig en het uitzicht vanaf de hellingen van Monte Cimini zijn soms adembenemend mooi. De afdalingen zijn ook niet mis te verstaan alhoewel ze veel korter lijken dan de klimmetjes en komen via Caprarola en Ronciglione in Sutri aan. Het is een kleurloos stadje. Het pleintje is wel leuk. Dit komt meer door de mensen. Hoofdzakelijk nonni e picole bambini. De padre e madre rijden nog rond op de wegen waar we gewoonlijk fietsen. Ciao.

Dit bericht ontvangt u van een KPN gebruiker.
U kunt niet antwoorden op dit bericht.
U kunt meer informatie vinden op www.kpn.com trefwoord "mms"

Nog honderdelf

Orvieto- kruising van wegen tussen Vitorchiano en Soriano. Orvieto uit zoals we waren gekomen. Een hele bijzondere stad die we niet hadden willen missen. Voor Joke zeker. Ze weet het nu zeker. Ze houdt niet van kleine irritante Italiaantjes. En dat weten ze nu ook. De route gaat via Canale naar Bagnorègio. De witte wijnen van Orvieto komen uit deze streek. Lekkere wijn,jazeker. Bagnorègio is gebouwd op tufsteen. Niet bijzonder. Civita het plaatsje er naast ook. Geheel onbewoond. Het is verlaten na een aardbeving en je kan er alleen nog komen via een loopbrug. Het verval gaat door. Via Vitorchiano, een middeleeuws dorp gebouwd tot de rand van tufstenen rotsen rijden we het land van de vulkaanmeren in. Het dorp kent geen toerisme en is stil en rustig. Vreemd na de steden als Firenze en Orvieto. Het landschap is de gehele tocht weer mooi. Je maakt foto's maar de geuren en de kakofonie aan vogelgeluiden en bijvoorbeeld blaffende cane zullen daarbij ontbreken. Dat is jammer want de complete verzameling maakt het zo bijzonder. We vinden in Vitorchiano geen onderdak en moeten door. Ergens midden tussen de vele wegen vinden we een geweldig plekje. Coraggio. (Moedig)

Dit bericht ontvangt u van een KPN gebruiker.
U kunt niet antwoorden op dit bericht.
U kunt meer informatie vinden op www.kpn.com trefwoord "mms"

Een kaarsje voor Roel

Fabro- Orvieto. We beginnen met een goed ontbijt. Een opmerking waard want het is hier niet gewoon. Maar goed ook want we moeten direct aan de slag. Een stevige klim naar 540 meter in zes kilometer naar Ficule. Bekend om de olijven en de olio. Het uitzicht is ook iets om even voor te gaan zitten. Naast het monument voor de helden die vrijwel altijd op zo'n plek worden geëerd. De rit naar Olvieto Scalo is voornamelijk naar beneden met een korte hobbel. Orvieto ligt niet op de route maar we besluiten toch er heen te gaan. Kijk even op internet om te weten wat dit wil zeggen. Het is weer als het binnen fietsen van een museum. De gevel van de Duomo is adembenemend. Binnen is het indrukwekkend. De stad is oud. Etrusken bouwden het en vanaf die tijd zijn alle resten opgebouwd tot wat het nu is. De moeite waard. Voor ons althans. Voor de lokalen gaat het niet meer om de waarde van de geschiedenis. De beurs van de touristi. Hiervoor slopen ze de gebouwen of verwaarlozen ze de panden. Zoals Le Maschere. (de markies)

Dit bericht ontvangt u van een KPN gebruiker.
U kunt niet antwoorden op dit bericht.
U kunt meer informatie vinden op www.kpn.com trefwoord "mms"

Mi scusi padre...

ChaincianoTerme-Fabro. Gisteren in een Italiaans restaurant frietjes en een hamburger gescoord. Soms moet dat. Ons hotel bleek ook de cena(het avondeten) te verzorgen. Dat wisten we niet en vanmorgen was ik de figlia voor de tweede keer dankbaar. Het ontbijt was verrassend. Meneer pastoor in ruste zat stevig bevend zijn beschuitje te prakken in zijn cafè latte. Een andere dame zat versuft haar bakje jam leeg te lepelen. Om beurten kwamen wat oudere dames de pastoor pensionada lastig vallen met een loze opmerking en de wens elkaar weer te zien bij de cena stasera( het eten vanavond). Ik begrijp mijn vader steeds beter dat hij op zijn kamer wilde eten. Maar goed, het hotel was een bijzondere ervaring. Dwars tussen de 245 hotels con terme tellende stad naar ons doel vandaag. We besluiten via Chiusi te gaan. Een oude Etruskische handelstad. De route is minder heftig en daar hebben we even behoefte aan. Het is niet echt uitelijk bijzonder. Via Chiusi Scalo rijden we door een vlakte langs de Chiani. Een rivier zonder water. 18 kilometer vlak en recht. Even wennen maar wel lekker. Tot Fabro Scalo. We vinden daar niets en besluiten van de route af te gaan naar Fabro. Het is weer gelukt. Lekker op balkon.
Rosso Orvietano 2005 en lekkere hapjes erbij. Zojuist gehaald bij de lokale proeverij. Nostri scusi. (onze excuses)

Dit bericht ontvangt u van een KPN gebruiker.
U kunt niet antwoorden op dit bericht.
U kunt meer informatie vinden op www.kpn.com trefwoord "mms"

Boegbeeld

Asciano-Chianciamo Terme. Na een gezellige avond met een groep Zwitserse mannen en een heerlijke pizza niet zo goed geslapen. Te warm en broeierig. Het regent dan ook als we opstaan. Het eerste stuk is het vervolg van Le Crete en gelijk gaan we 15 kilometer klimmen. Het weer is wel opgeknapt. Bij Trequanda verandert het landschap en het wordt weer groener. De route is niet spectaculair of het ligt misschien wel aan ons. Het klimmen vraagt veel energie en details ontgaan ons. Het stuk tussen Montepulciano en San Albino is erg druk. Montepulciano ligt er wel heel erg mooi en nemen daar ook even de tijd voor. Chianciano Terme is als kuuroord groots uitgegroeid. Veel,zeg maar alles, is gericht op het grote geld. Daar hebben we geen zin in en we besluiten het oude deel in te slaan. We zien een hotel maar letten niet op de details. Bij de receptie ook niemand. Of toch.. Figlia Lititia roept met terug en boekt me in. Het is een hotel dat wordt gerund door zes nonnen. In vol ornaat. De kamer is oké en wij ook. Alvast een voorproefje. Avé.

Dit bericht ontvangt u van een KPN gebruiker.
U kunt niet antwoorden op dit bericht.
U kunt meer informatie vinden op www.kpn.com trefwoord "mms"

Le Crete

Siena- Asciano. Dwars door Siena naar Taverne d'Arbia- Le Crete in. Een troosteloos gebied dat door erosie en de mezzadria (de halfpacht) door de boeren is verworden tot een soort van netjes omgeploegde woestenij. De gehele dag hebben we door deze door zon schaduw en lichtval door wolken macaber kleurende kleibulten gefietst. Pittige en lange hellingen op en stijle afdalingen. Enorme herenboeren met lange oprijlanen met cipressen onderbreken de eentonigheid. Gehuchten als Vescona, Fontanelle, Pievina herbergen de laatste boeren en arbeiders die sommige delen bewerken. Vreemd zo,n gebied midden in de rijkdom van Toscane. Asciano is een leuk klein en volledig ommuurd stadje. Midden in de troosteloosheid. Natuurlijk is het feest. Wat hier te vieren valt kunnen we niet ontdekken maar ze gaan er vol in en de band is super leuk. Verbazingwekkend is dit alles wel na een rit zoals vandaag.
Viva la festa,anchi delle Le Crete.

Dit bericht ontvangt u van een KPN gebruiker.
U kunt niet antwoorden op dit bericht.
U kunt meer informatie vinden op www.kpn.com trefwoord "mms"